YATACAK YERİMİZ YOK

YATACAK YERİMİZ YOK
TAKİP ET Google News ile Takip Et

Geçtiğimiz kış aktif olarak online sitelerden kiralık ev aradığım bir dönem vardı.

Bartın’da  1+1 ev fiyatları geçtiğimiz kış 500-600 tl bandında seyrediyordu.

2+1 olarak adlandırdığımız iki odası olan evler ise 750-950 tl arasındaydı.

Tabi site içinde olmasına ve merkeze yakın olmasına bağlı olarak fiyatlar değişkenlik gösteriyordu.

Bu sene başıma geleceklerden habersiz yine ev arayışı içerisine girdim…

Girmez olaydım!

Az önce bahsettiğim online sitede yine kiralık daire bulmak umuduyla yakın tarihte arama yaptım. Fakat ne göreyim…

Geçen kış kiralamayıp, “bu eve bu para verilir mi?” Dediğim evler iki katına çıkmış.

İKİ KATINA!!

Pardon ama siz mi çıldırdınız, yoksa benim gözlerim mi yanlış görüyor!

İç sesim tepkisizliğini koruyamazken bir yanlışlık olduğunu düşünerek başladım siteden siteye sörf yapmaya…

O kiralık daire senin, bu daire benim, deliler gibi daire arıyorum. Ama nafile…

İçeride zor nefes alabileceğiniz 1+1 daireler bile 1000 tl civarlarında geziniyor.

İşin emlakçı ve ev taşıma kısmından hiç bahsetmiyorum bile.

Şöyle bir düşünüyorum evine sadece asgari maaş giren bir ailenin barınma hakkı yok mu diye.

Böyle diyorum çünkü önümdeki tablo bunu gösteriyor.

Öyle bir sınırdaki durum… Ya başlarında bir çatı olacak ya da aç kalacaklar.

Öyle ha deyince taşınılmıyor ki…

Doğalgaz, elektrik aboneliği, boya badana ve bir sürü ayrıntısı var bunun.

Umutsuzca ev arama serüvenime geri dönecek olursak eğer, ben daire fiyatları yüzünden şok olmaya devam ederken, bir anda ümidimi yeniden yeşerten bir ilan ile karşılaştım…

3+1 TÜM ABONELİKLER DAHİL 650 TL.

Bakar mısınız ne hoş bir ilan böyle.

Yalnız küçük bir not vardı ilan içinde KIZ ÖĞRENCİYE KİRALIKTIR.

Ben öğrenci olmasam bile yine bir şansımı denemek istedim belki cinsiyetten yırtarım diye.

O hevesle çevirdim numarayı...

İlanı gördüğümü dile getirir getirmez karşıdaki ses hemen “öğrenci misin? Diye sordu.

Bende haliyle “hayır” dedim.

‘’Hanımefendi ben evi aparta çevirdim her odaya ikişer öğrenci koyacağım’’. Dedi.

Sadece “hımm…”deyip kapadım telefonu.

Yani şimdi normal bir aileye daireyi belki üç katı az bir ücret ile kiralayacakken, sırf öğrenci diye, el memleketinde diye, zorunda diye, üstelik iki kişi kalacakları bir odaya mı o parayı ödeyecek üniversite için bu şehri tercih eden gençler.

Ee pes yani….

Toparlayacaksak olursak eğer, tüm hayal kırıklıklarımla geçen kışın ve bu seninin tam da bu dönemi arasında ne fark var diye düşünüyorum.

Geçen kış pandeminin pik yaptığı bir dönem, sokağa çıkma yasakları, okulların kapalı olması gibi etkenler vardı.

Fakat bu durumun, bu senenin özellikle bu dönemine bu kadar acımasızca yansıması gerçekten insanı kahrediyor.

Hepimiz aynı yoldan geçtik, aynı şekilde sokaklardan, sevdiklerimizden, ticaretimizden uzak kaldık.

Ama nedense birileri bunu kaybettiklerini yerine koyma olarak görmüş ki fiyatlara ziyadesiyle yansıtmış.

Online eğitimler bitmiş, öğrenciler okullarının açılmasına ramak kala taptaze umutlarıyla, geleceğe dair planlarıyla ilimize Bartın’ımıza gelmiş.

Ama maalesef ki buraya geldiklerinde karşılaşacakları bu tablo, birçoğunun tüm hevesine yapılmış birer darbe değil midir?

Zaman bize neler gösterecek meçhulken, iki üç ay sonra tekrar online eğitime geçiyoruz deseler ne olacak, yapılan kira sözleşmeleri geçerliliğini ne kadar koruyabilecek büyük merak konusu.

Öyle ki buradan şunu anlıyorum, Bartın’da şu andan itibaren yatacak yerimiz bile yokmuş…

 

 

 

 

Bakmadan Geçme